เกร็ดความรู้กีฬายูโด

เกร็ดความรู้เรื่องกีฬายูโด

ยูโดที่แพร่หลายอยู่ในปัจจุบันนี้นั้นรากฐานเกิดมาจากซูโม่ซึ่งเป็นกีฬาที่คนสองคนใช้กำลังเข้าต่อสู้อันมีมาแต่โบราณประมาณ 2500 ปีแล้ว ตามประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นกล่าวว่าเมื่อครั้งที่องค์บรรพบุรุษแห่งจักพรรดิญี่ปุ่นจะเริ่มเสด็จเข้าครองญี่ปุ่นได้มีการต่อสู้ปราบปรามพวกที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้แต่เดิม  แต่พระองค์ เป็นผู้ประกอบด้วยเมตตาธรรม ทรงปราบปรามด้วยมือเปล่า...

มารยาท คือสิ่งแรกที่ผู้เริ่มเรียนยูโดต้องศึกษาซึ่งสามารถปฏิบัติได้ง่ายๆคือ

1. การคุกเข่าโค้งคำนับ เมื่ออยู่ในท่าคุกเข่าให้โค้งตัวตั้งแต่ส่วนเอวลงมาทางด้านหน้า มือวางเป็นรูปสามเหลี่ยมกับพื้นหน้าหัวเข่าและท่านั่งให้นั่งบนสันเท้า

2.การยืนโค้งคำนับ ยืนในท่าสบาย วางมือไว้บนต้นขา โค้งตัวตั้งแต่ส่วนเอวลงทางด้านหน้า ศีรษะก้มต่ำ

การแสดงความเคารพกระทำในโอกาสต่างๆดังนี้

1.เมื่อเข้าหรือออกจากสถานที่ฝึกให้ยืนโค้งคำนับหันหน้าเข้าด้านในสนามฝึก

2.ทุกครั้งที่ผู้สอนเข้ามาในสนามฝึกให้ทั้งหมดหยุดฝึกแล้วโค้งคำนับถ้าอยู่ในท่านั่งให้คุกเข่าโค้งคำนับ ถ้าอยู่ในท่ายืนให้ยืนโค้งคำนับ

3. เมื่อเข้าหรือออกจากเบาะให้ยืนโค้งคำนับหันหน้าเข้าสู่เบาะ

4. ก่อนและหลังการเรียนหรือฝึกซ้อม ให้แสดงความเคารพพร้อมกันโดยท่านั่ง 1 ครั้งและท่ายืน 1 ครั้ง ไปทางด้านหน้าสนามฝึกซึ่งตั้งที่บูชาไว้

5. ก่อนและหลังการฝึกเสรี ให้แสดงความเคารพซึ่งกันและกันกับคู่ฝึก โดยยืนโค้งคำนับหันหน้าเข้าหากัน

6.ก่อนและการฝึกตามรูปแบบให้แสดงความเคารพซึ่งกันและกันกับคู่ฝึกโดยยืน หรือนั่งคุกเข่าหันหน้าเข้าหากันและโค้งคำนับ

7. ในการแข่งขันให้ยืนโค้งคำนับประธานแข่งขันตามคำสั่งของกรรมการแล้วยืนโค้งคำนับกันและกันก่อนและหลังการแข่งขัน

กล่าวกันว่า....... วิชายูโดเป็นวิชาแห่งความสุภาพอ่อนโยนห้องฝึกเป็นที่รวมของผู้ที่สนใจต่อความสุภาพเป็นที่สำรวมร่างกายและจิตใจซึ่งมีสิ่งอันควรสักการะบูชาประดิษฐานอยู่ด้วย ดังนั้นผู้ที่เข้าไปในห้องฝึกจึงควรสำรวมกิริยาวาจาให้สุภาพและเหมาะสมแก่สถานที่

อุปกรณ์และสถานที่ฝึก

เครื่องแต่งกายในการฝึก เป็นชุดเฉพาะที่เรียกว่า ยูโดกิ ซึ่งมีพื้นฐานมาจากประเพณีนิยมเกี่ยวกับการแต่งกายของชาวญี่ปุ่นมีลักษณะดังนี้

สถานที่ฝึกยูโด เรียกว่าโดโจ  ควรเป็นสถานที่กว้างขวาง อากาศถ่ายเทได้สะดวกที่  พื้นปูด้วยเบาะวางอัดแน่นเป็นแผ่นเดียวกันอาจมีผ้าคลุมให้ตึงอีกชั้นหนึ่งโดยปกติ เบาะยูโดหรือเสื่อยูโดแต่ละผืนจะมีขนาดยาว6 ฟุต กว้าง 3ฟุตและหนา 4 นิ้ว เบาะที่ ใช้ฝึกต้องมีความ ยืดหยุ่นพอดีไม่อ่อนหรือแข็งเกินไป 1. เสื้อ คล้ายกิโมโน เป็นผ้าด้ายดิบสีขาวหน้าแข็งแรงทนทานแต่อ่อนนิ่ม ไม่ลื่นมือสามารถซักได้และใช้ได้    นานแขนและลำตัวกว้างหลวม ตัวยาวคลุมกัน แขนยาวประมาณครึ่งแขนท่อนล่าง 2. กางเกง มีลักษณะคล้ายกางเกงจีนเป็นผ้าด้ายดิบสีขาวเช่นกัน ที่เอวมีช่องร้อยเชือกรัดเอวซึ่งสอดรวบ ปล่อยชายเชือกทั้ง2 ข้างไว้ข้างเอวออกมาข้างหน้า กางเกงต้องหลวมพอสบายยาวประมาณครึ่งขา    ท่อนล่าง 3. สายคาดเอว เป็นผ้าเย็บซ้อนกันหนาประมาณ .5 เซนติเมตร กว้างประมาณ 2 นิ้ว ยาวให้คาดเอวได้ 2 รอบผูกแล้วเหลือชาย 2 ข้างๆละ 15 เซนติเมตร สำหรับสายคาดเอวนี้เป็นเครื่องแสดงระดับความสามารถ

เกร็ดความรู้เรื่องวอลเล่ย์บอล

เกร็ดความรู้เรื่องวอลเลย์บอล 

 สำหรับวอลเลย์บอลเป็นกีฬาที่มีการแข่งขันกันระหว่าง 2 ทีม ทีมละ 6 คน โดยแบ่งเขตจากกั้นด้วยเน็สที่สูง เพื่อการทำคะแนนจากลูกบอลที่ตกในเขตแดนของฝ่ายตรงกันข้าม โดยกีฬาวอลเลย์บอลได้เกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1895 โดยนายวิลเลียม จี. มอร์แกน ซึ่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายพลศึกษาของสมาคม Y.M.C.A. ในเมืองฮอลโยค รัฐแมสซาชูเซตส์ ประเทศอเมริกา คือเป็นผู้คิดเกมการเล่นขึ้น เพื่อตอบสนองในการประยุกต์กีฬาให้สามารถเล่นในฤดูหนาวได้ จากนั้นได้เกิดแนวความคิดที่จะนำลักษณะและวิธีการเล่นของกีฬาเทนนิสมาดัดแปลงใช้เล่น จึงมีการใช้ตาข่ายเทนนิสซึ่งระหว่างเสาโรงยิมเนเซียมสูงจากพื้นประมาณ 2 ฟุต 1 นิ้ว และใช้ยางในของลูกบาสเกตบอลสูบลมให้แน่น แล้วใช้มือและแขนตีโต้ข้ามตาข่ายกันไปมา แต่เนื่องจากยางในของลูกบาสเกตบอลเบาเกินไป จึงทำให้ลูกบอลเคลื่อนที่ได้ช้าและมีทิศทางที่เคลื่อนไปไม่แน่นอน จึงเปลี่ยนมาใช้ลูกบาสเกตบอล แต่ลูกบาสเกตบอลก็ใหญ่ หนัก และแข็งเกินไป เพราะจะทำให้มือของผู้เล่นได้รับบาดเจ็บได้ จนในที่สุดเขาจึงให้บริษัท Ant G. Spalding and Brother Company ได้ผลิตลูกบอลที่หุ้มด้วยหนังและบุด้วยยางที่มีเส้นรอบวง 25-27 นิ้ว มีน้ำหนัก 8-12 ออนซ์ หลังจากทดลองเล่นแล้ว จึงให้ชื่อเกมการเล่นนี้ว่า “มินโทเนตต์”